دانلود تحقیق با موضوع گناه و قدرت توبه،
در قالب Word و در 37 صفحه، قابل ویرایش.
در قالب Word و در 37 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
هيچ مادرى در جهان هستى ، فرزند خود را گنهكار نزاييده ، و كودك رحم را عاصى و خطاكار به دنيا نياورده .
كودك
در حالى قدم به عرصه گاه حيات مى گذارد كه از علم و دانش و تفكر و انديشه
خالى است ، و از آنچه در اطرافش مى گذرد كاملا بى خبر است .
طفل وقتى
وارد فضاى اين جهان مى شود ، جز گريه كردن و مكيدن شير چيزى نمى داند ، آن
هم از گريه و مكيدن شير در لحظات اول در عين اينكه ناله مى زند و شير مى
خورد غافل است . غرايز و احساسات و شهوات او به تدريج وارد ميدان فعاليت مى
شود ، و آنچه را بايد براى برپا كردن خيمه ى حيات تعليم بگيرد ، از
اطرافيان خود و فعل و انفعالات طبيعى ياد مى گيرد .
هم چنانكه بدن او در
طول زندگى در معرض انواع بيماريها قرار مى گيرد ، فكر و روحش ، و نفس و
قلبش نيز در معرض خطا و اشتباه مى رود و در عمل و اخلاق مبتلاى به گناه مى
گردد ، بنابراين گناه همچون بيمارى بدن عارضى است نه ذاتى .
بيمارى بدن و
جسم او با دارويى كه طبيب تجويز مى كند معالجه مى شود ، فكر و روح و نفس
بيمارش نيز با اجراى دستورات حضرت حق درمان مى پذيرد .
گنهكار با عرفان به وضع خويش ، و معرفت به حلال و حرام خدا ، با رجوع به
طبيب
روحانى و دستور العمل گرفتن از او ، براى توبه از گناه آماده مى شود ، و
با اميد و دلگرمى به رحمت حضرت حق از عرصه ى گناه بيرون مى آيد ، و همچون
روزى كه از مادر متولد شده پاك مى گردد .
گنهكار نمى تواند ادعا كند نمى توانم توبه كنم ، زيرا كسى كه قدرت بر گناه دارد ، بدون شك قدرت بر توبه هم دارد .
آرى
انسانى كه توانايى بر خوردن و آشاميدن ، رفتن و آمدن ، گفتن و شنيدن ،
ازدواج و كسب و كار ، ورزش و رياضت ، مسافرت و معاشرت و زور آزمايى دارد ، و
اگر طبيبى به خاطر بيمارى خاصش او را از بسيارى از غذاها و نوشيدنيها
پرهيز دهد ، او از ترس ريشه دار شدن بيمارى با كمال قدرت از خوردن آن غذاها
و نوشيدنيها خوددارى مى كند ، مى تواند از گناهانى كه به آن دچار است
بپرهيزد ، و از معصيت هايى كه به آن گرفتار است خوددارى نمايد .
عذر هيچ
گنهكارى در عدم قدرت بر توبه در پيشگاه حضرت حق قابل قبول نيست ، اگر قدرت
بر توبه براى اهل گناه نبود ، از جانب خداوند دعوت به توبه و انابه نمى
شدند …
كودك
در حالى قدم به عرصه گاه حيات مى گذارد كه از علم و دانش و تفكر و انديشه
خالى است ، و از آنچه در اطرافش مى گذرد كاملا بى خبر است .
طفل وقتى
وارد فضاى اين جهان مى شود ، جز گريه كردن و مكيدن شير چيزى نمى داند ، آن
هم از گريه و مكيدن شير در لحظات اول در عين اينكه ناله مى زند و شير مى
خورد غافل است . غرايز و احساسات و شهوات او به تدريج وارد ميدان فعاليت مى
شود ، و آنچه را بايد براى برپا كردن خيمه ى حيات تعليم بگيرد ، از
اطرافيان خود و فعل و انفعالات طبيعى ياد مى گيرد .
هم چنانكه بدن او در
طول زندگى در معرض انواع بيماريها قرار مى گيرد ، فكر و روحش ، و نفس و
قلبش نيز در معرض خطا و اشتباه مى رود و در عمل و اخلاق مبتلاى به گناه مى
گردد ، بنابراين گناه همچون بيمارى بدن عارضى است نه ذاتى .
بيمارى بدن و
جسم او با دارويى كه طبيب تجويز مى كند معالجه مى شود ، فكر و روح و نفس
بيمارش نيز با اجراى دستورات حضرت حق درمان مى پذيرد .
گنهكار با عرفان به وضع خويش ، و معرفت به حلال و حرام خدا ، با رجوع به
طبيب
روحانى و دستور العمل گرفتن از او ، براى توبه از گناه آماده مى شود ، و
با اميد و دلگرمى به رحمت حضرت حق از عرصه ى گناه بيرون مى آيد ، و همچون
روزى كه از مادر متولد شده پاك مى گردد .
گنهكار نمى تواند ادعا كند نمى توانم توبه كنم ، زيرا كسى كه قدرت بر گناه دارد ، بدون شك قدرت بر توبه هم دارد .
آرى
انسانى كه توانايى بر خوردن و آشاميدن ، رفتن و آمدن ، گفتن و شنيدن ،
ازدواج و كسب و كار ، ورزش و رياضت ، مسافرت و معاشرت و زور آزمايى دارد ، و
اگر طبيبى به خاطر بيمارى خاصش او را از بسيارى از غذاها و نوشيدنيها
پرهيز دهد ، او از ترس ريشه دار شدن بيمارى با كمال قدرت از خوردن آن غذاها
و نوشيدنيها خوددارى مى كند ، مى تواند از گناهانى كه به آن دچار است
بپرهيزد ، و از معصيت هايى كه به آن گرفتار است خوددارى نمايد .
عذر هيچ
گنهكارى در عدم قدرت بر توبه در پيشگاه حضرت حق قابل قبول نيست ، اگر قدرت
بر توبه براى اهل گناه نبود ، از جانب خداوند دعوت به توبه و انابه نمى
شدند …
